Kung babalikan ang kasaysayan, may limang (5) dekada ang nakaraan ng bansagang "speeping giant," atrasadong ekonomya, bansang magulo (Cultural Revolution), nakakatakot at nilayasan mismo ng sariling mamamayan, tumungo sa karatig bansang tulad ng Pilipinas at parang Hudyong kinamuhian.Sa kabilang banda, dekada 70s ng takasan (political asylum) ng mga kabataang intelekwal na aktibistang Pilipino ang Pilipinas, tumungo sa China at humingi ng tulong sa isinusulong nitong "peolple's war at demokratikong rebolusyon ng bayan" laban sa diktadurang Marcos, Pyudalismo at imperyalistang Amerikano.
Agad tinugunan ng Partido Komunista ng China ang kahilingan at nagpadala ng dalawang barkong punong-puno ng armas para sa bagong tatag na New People's Army (NPA) at Partido Komunista ng Pilipinas (Maoist faction). Kung 'di nasawata ng government forces ang nasabing 2 barkong (MV Karagatan at MN Andrea II) puno ng M14 at AK 47 sa bandang Palanan, Isabela, baka natulad na tayo sa North Korea. (Photo: Mao, great leader ng China) Kung dati-rati'y mataas ang pagtinging rebolusyunaryo ng mundo sa Pulahang China, sa pamamagitan ng kanilang Chairman Mao Tse Tung na nanindigan laban sa US imperialism, Soviet Social Imperialism at tagapagtanggol ng Ikatlong Daigdig, ngayon'y biglang naglaho. Maliban sa ginagaya nito ang US sa pagmamanipula, dominasyon at imperyalista (sa anyo ng bumabahang Made in China), ang China ngayon ang "PROTECTOR ng mga Diktador ng mundo, kasama sa nabiyayaan ng proteksyon ay si Ate Glo't gubyerno ng Pilipinas." (photo:www.iaphworldports.org)
Kasama ang buong pamilya, may apat na araw rin akong nakabisita sa China nuong nakaraang taon at nasaksihan ang kombinasyong "ala Hongkong at Frankfurt Germany" na landscape ng Shanghai. Nasaksihan ko rin ang libong Pinoy ang araw-araw na matyagang pumipila sa Chinese Embassy sa Makati upang magtrabaho't mamasyal sa China. May ilang libong mga OFW at TNT ang nagtatrabaho sa China ngayon lalo na sa ilang mauunlad na lunsod ng Shanghai, Shenzen at Beijing.
Tungkol sa usapin at lagay ng ekonomya ng Pilipinas, maaring may katotohanan o basihan ang nasabing "7.5% na pag-unlad ng Gross Domestic Product (GDP-2nd quarter), pinakamataas mula noong dekada 90s" at ngayong ipinagmamayabang ni Ate Glo sa mundo. Saan ang posibleng panggalingan ng 7.5%? Maliban sa sinasabi ng mga kritikong "consumption based" o may "mahigit P100.0 bilyong election spending" ng pulitiko ang nagtrickle down sa komunidad. (Photo: kontradaya.files.wordpress.com/.../
Pabirong comment ng isang ka-opisina, "ang election kahit magastos, kahit pansamantala, nakakatulong din pala sa ekonomya, dito lamang nakakabawi't nakakaganti ang mahihirap."
Walang dudang nakatulong din ng malaki sa paglago ng ekonomya ang $12.0 bilyong iniuwing remitances - dollar ng OFW para sa enrollment ng kanilang anak, pamimili ng bahay, apartment, condo at lupa (realty estate booming). Kaya lang, maliwanag na hindi rin ito sustainable, sapagkat, hindi nito nareresolba ang patuloy na pagdausdus ng industria't sektor ng manupaktura dahil sa walang malinaw na "industrial policy ang Malakanyang."
Sa kabila ng sinasabing paglago ng ekonomya, patuloy ang paglobo ng unemployment (7.4%) at halos 20% na under- employment rate sa bansa. Ito ang nagdudumilat na katotohanang lumaki ang bilang ng nagugutom, pagtaas ng tantos ng karalitaan sa bansa at paglaki ng bilang (1-1.5 milyon) ng maralitang lunsod sa Kamaynilaan.
Ang isa sa hindi nating gaanong napapansin na may kinalaman din sa pag-unlad ng ekonomya ng Pilipinas ay ang bilyung dolyar na nilalagak na pautang at puhunan ng mga dayuhan (foreign direct equity at portfolio investment), partikular ang bansang tinatawag na Komunistang China. Kahit paano, ang China ngayon ang lumalabas na tagapagligtas o salbabidang papalubog na bangkang papel na ekonomya ng Pilipinas at iba pang bansang Kapitalistang bansa sa mundo.
Ayon sa Central Bank, dahil sa sigla ng pasok ng dolyar sa bansa, "sa unang walong buwan ng taong kasalukuyan, may $6.75 billion ang Balance of Payment surplus ang bansa (BOP) kumpara daw sa $2.5 billion lamang nuon nakaraang taon."
Ang dalawang dekadang pagbulusok na pag-unlad ng ekonomya ng China ang ikinagulat ng mundo. Anumang klase ng pananabotaheng isinagawa ng US at Kanluraning Bansa ay walang epekto. Maliban sa turing na "pabrika ng mundo," ang China ngayon ang kinikilalang key player sa maraming usapin. Siya ngayon ang pinakamabilis at maunlad na TRADING PARTNER 'di lang ng Pilipinas, ng buong South East Asia, ng buong ASIA, maging sa iiba't-ibang lupalop ng mundo, iba't-ibang mga regional bloc o grupo at organisasyon. Nagpapakita lamang na lumalaki na ang kanyang impluwensya't political clout sa mundo.
Halos lagpasan o itabla na niya ang antas na inaabot na ekonomya ng bansang Hapon, Germany at sa nalalapit na panahon sa hinaharap ang imperyalistang US. Habang nalululong at nakatali ang US sa Iraq, gigiray-giray ang dominasyon ng US sa Asia o maging sa buong mundo, ang China ang nakikinabang at patuloy na lumalakas ang dominasyon sa ekonomya, maging sa pandiplomasya at nakaka-attract ng maraming alyado.
ol sa patakarang panloob ng China.
(photo: www.flickr.com)Naglunsad ng smear campaign ang US at iba pang mga kaalyado nito laban sa China at sa kasawiang palad, hindi rin naisustained; ang SAR syndrome, ang birds flu, ang depekto ng "Made in China," ang matinding pollution kumukubabaw sa Beijing at Shanghai at pagsuporta sa mga terorista at diktadurang bansa ang ilan lamang sa namumuong mga isyu laban sa China. Dahil dito, may ilang grupong gustong nanawagang IBOYCOTT ang nalalapit na BEIJING OLYMPICS hindi lang natin alam kung kakabig ng malaking suporta ito sa mundo o sa Pilipinas.
Tiklop ang buntot ng Malakanyang na tupdin at isustina ang birada ng US laban sa "Mad
e in China at human right issues." Wala itong komentaryo sa isang aktibistang tumanggap ng Ramon Magsaysay awardee sa human rights na patuloy na nakakulong sa bilangguan ng China. Hinggil sa isyu ng "made in China," kumambiyo agad ang Malakanyang at categorically, nagpahayag na hindi lahat (1-5% lamang) ng produktong China ay palyado't masama. (Photo: main Beijing Olympic Stadium)
Tumamime ang Malakanyang na maki-kondena sa mainit na isyu ng Iran Nuclear proliferation (kanyang oil supplier), ang patuloy na pagsuporta sa diktaduryang gubyerno ng Burma, Darfur sa bansang Sudan, Nigeria at iba pang bansa sa Africa at North Korea. Maliban pa sa papel na maibenta ang kanilang produkto't bagsakan ng surplus na puhunan, sila ang mga bansang masugit na nagsusuplly ng LANGIS at iba pang raw materials na lubhang kailangan ng lumalaking industria ng China. Palatandaan lamang na handang yakapin ni Ate Glo ang China, anuman ang mangyari't magselos man si Uncle Sam.
Maingat si Ate Glo na makaladkad sa nasabing isyu, baka balikan o gumanti ang China, baka mabulilyaso't malintikan ang sariling interest na makapang-LIMOS sa China at maisalba ang sariling paghuhusga ng mamamayang Pilipino. Hindi kayang isakripisyo ng Malakanyang ang mga ss;
1. Maliban sa ilang milyong dolyar na GRANT in aid o military assistance sa AFP, ang China ang siya ngayong pumapangalawa (Japan at US) o kundi man topnotcher bilang Official Development Assistance (ODA) sa pilipinas.
2. May $1.8 bilyong (P84.0 bilyon) pautang mula sa China. Ito'y sa pamamagitan ng "easy repayment term" ng Chinese Export-Import Bank. Ang foreign assistance loan package na ito ay gagamitin sa infrastructure projects, tulad ng ts /mga "Mega Projec Regions" na lumitaw sa power point presentation nito noong mga nakaraang SONA (state of the nation), 2006-7 ni Ate Glo.
3. Ang $330.0 milyong (P16.0 milyong) maanomalyang Broadband gadgets na napagcashunduang pautang idinaan sa mga buwitreng katulad ni Comelec Com Benjamin Abalos na siya ngayo'y sentro ng katiwalian bubusisiin ng Kongreso. Walang dudang maihahalintulad lamang ito sa mabahong Mega Pacific election counting machine, PIATCO Fraport Naia 3 projects na nauwi lamang sa wala. (photo mula sa;www.skyscrapercity.c
om)4. Ang $1.2 BILLION controversial at maanomalyang NORTHRAIL projects na kasalukuyang ng itinatayo mula sa tondo hanggang Malolos. NA ON-GOING NG ITINATAYO MULA SA TONDO HANGGANG CENTRAL LUZON. Pinag-aaralan din ng Pilipinas na ipakontrata na rin sa China ang bilyong dolyar na Southrail projects, mula Manila hanggang Batangas.
5. $1 billion-plus nickel mining venture ng Chinese Consortium para sa Surigao at Eastern Mindanao, sa lu
gar ng mga Pichay. Bahagi ito ng mahigit $1.0 trillion reserbang gold, copper at nickle mining na inilalakong puhunanan ng China. Hindi pa kasali rito ang $3.0 billion puhunang ilalagak ng China sa kabuuang Mindanao; bukud sa minahan, sa tourism, Agriculture, fisheries at infrastructure. (photo:www.iucn.org/.../6. Ang $4.9 billion na puhunan mula sa malalaking kumpanyang Chinese na gagamitin upang maka-access ito ng ating mga agricultural commodities, corn and rice production, ethanol plant at building ng mga
facilities para sa "grow flowers at off-season vegetable at prutas," fish port complex at iba pa.7. Ang maanomalyang $465.5-million Cyber Education Project (CEP) para sa Department of Education (DEP Ed). Ang $400.0 milyon ay babalikatin ng China habang ang $65.0 milyon naman ay aakuhin ng Malakanyang.
(Photo: csdms.in/eg/images/
8. Ang bagong balitang Grant-tulong na $6.6 milion o P350.0 milyon para sa AFP para palakasin ang defence cooperation ng China at Pilipinas.
9. Ang donasyong $2.5 million (P100.0 milyon) nagkakahalagang
mga engineering equipment para sa AFP para sa "development projects" sa mga lugar kung saan malalakas ang insureksyong komunista at moro. May dagdag pang $2.0 military aid (P95.0 milyon) at helicopter na gawang China. (Photo:http://www.abs-cbnnews.com/storypage. aspx?StoryId=91819)Hindi pa natin lubusang nasasaliksik ang ibang mga nauna ng nakapasok na kontrata't cashunduan may tatlong taon na ang nakalipas (NPC-electrification projects). Bukud sa may mga bagong naka-abang na kontrata't cashunduan sa pagitan ng Malakanyang at China, patuloy ang pagpapautang ng mayayamang bansa o multilateral funding institution sa Pilipinas.
Ang sigurado, tulad ng mahabang listahan ng mga maanomalyang kontrata nung panahon ng Diktadurang Marcos (Bataan Nuclear Power Plant-BNPP), ang kawalan ng TRANSPARENCY at bad governance, walang dudang punong-puno ito ng panunuhol at pangungurakot. Ang pinaka-malungkot, handang ipagbili't isangla ni Ate Glo ang Pilipinas sa China, maisakatuparan lamang ang "legacy" nito sa pagtatapos ng kanyang termino sa 2010.
Kung ganito kalaki ang pumapasok at papasok na puhunan at pautang mula sa tusong China, tulad sa bansang Burma at Sudan, tatagal nga't magsusurvive nga si Ate Glo sa Malakanyang.
Doy Cinco / IPD
September 1, 2007
I have yet to react accordingly to what Conrado De Quiros' column on his observation on the huge sign nailed to a wall in Fort Bonifacio in the wake of the 13 soldiers killed in Basilan.
“It’s the soldier -- not the reporter -- who has given us the freedom of the press.
It’s the soldier -- not the poet -- who has given us the freedom of speech.
It’s the soldier -- not the politician -- who ensures that we live freely and peacefully.
It’s the soldier who salutes the flag, who serves beneath the flag, and whose coffin is eventually draped by the flag.”
While De Quiros' article stirs even kinder to what I am about to write I have to give my apologies first to the bereaved and the killed soldiers. Certainly you do not deserve those deaths as is everybody in that war you undertook. Pardon my observations and criticism for I believe that by writing this I may give more justice to your deaths.
Lets' start with the first tribute:
“It’s the soldier -- not the reporter -- who has given us the freedom of the press."
False... Outright false I have never seen or read a single soldier in my lifetime writing anything of the ordinary who has upheld the freedom of the press. They if anything else work only for the good of their company and agenda. Freedom of the press is bestowed by the constitution the soldiers' job is to uphold the constitution nevertheless they of all people are what seems to break it by supporting a false president at that and following a bloodthirsty trail of killings against reporters and freedom fighters.
So allow me to rewrite that statement:
“It’s the soldier -- not the reporter -- who has killed the freedom of the press."
Second tribute:
"It’s the soldier -- not the poet -- who has given us the freedom of speech."
Such a powerful statement... freedom of speech is a universal freedom, who gave them the right to protect it from ourselves or from anybody? Freedom of speech is synonymous to freedom of thinking. It is against human nature to prevent people from thinking their minds out or else give the military the right to safeguard it. For all I know it is them who have prevented this time and again. And the poet is the one who is always at the rescue of the soldier not the other way around. Poets define the world and its reality in the context of its freedom to express words according to how free his/her mind thinks and a poem is a manifestation of that genius not the soldier. Poets are the one who writes their hymns, their war songs, their inspirations and their propagandas. Poets are those soldiers who know how to love their motherland and spun tearful speeches for their aggrrieved loved ones. Poets are the soldiers of the written and un-written word.
So allow me to rewrite that statement:
"It’s the poet -- who's the soldier of the word -- who has given us the freedom of speech."
third tribute:
"It’s the soldier -- not the politician -- who ensures that we live freely and peacefully."
I don't know how soldiers define what a politician is, but all I know is that they have worked under them even if sometimes for the wrong reasons. So permit me to define what a politician is. A politician is voted by the people and with the will of the people passes laws and soldiers are bound to uphold them.
The people choose whom to be made as their leader and a politician is born from the people, it is therefore out of the question that the soldier work hand in hand to protect the people and the law passed by the politician. The work of a politician ergo is different from the work of the soldier for soldiers can never just ensure that we live "freely and peacefully" they can always do the opposite even without the help of the politician or the people. Remember martial law?
So allow me to rewrite that statement:
"It’s the soldier -- not the politician -- who ensures that we live freely and peacefully and sometimes the opposite."
Fourth and last tribute:
"It’s the soldier who salutes the flag, who serves beneath the flag, and whose coffin is eventually draped by the flag.”
I would like to give some points to consider before closing my arguments. The flag has been for many reasons used for different and countless occassions. And if by saluting to the flag one becomes emblazened to serve and protect ones' country then so be it but relegating that truth to just a few people handling guns and dying by it is just so disturbing. The flag for one is a symbol of the Filipino people. The flag is the symbol of what holds right, just and true to the country it represent. From it stems the rich history and culture of its race. Saluting to it means respecting its authority and living by it.But as for me I have never seen a flag being used arbitrarily and brazenly to jutify on stepping on the rights and freedoms of its constituents except to them who truthfully and deserves to be draped by that flag.
So again allow me to rewrite that statement:
"It’s the soldier who salutes the flag, who serves beneath the flag, and whose coffin is eventually draped by the flag because he/she justly deserves so.”
Now don't get me wrong soldiers are there to protect us and fight for us, such is their profession. But using that profession to bring this country backward is a clear insult for the people who died in their ranks and are continually dying to move this country forward. It is my sole prayer that this military see the outsome of their actions.
I am not against fighting for their comrades who were beheaded I was even one of the angrier one's to rant about it but to use a dead soldier in battle to justify the existence of a corrupt military is just abominable. They are not just doing disservice to the people they serve but also to the people who died fighting for them. I have great respect for our soldiers but I have not a dime happy about the state of our military and our government much less something as arrogant as attacking Mindanao who'm is about to celebrate its beloved Ramadan.
But as I always say and believe; "Not all soldiers are corrupt, and not all Muslims are Abu Sayyafs."
Let Us Stop the Killings... Before It's too late...
Let them celebrate their Ramadan...
Posted by upoytao | 12:36 AM
- salamat UPOYTAO sa comment,
Doy Cinco